به نقل از «آفتاب»

تصاویر خیره‌کننده جدید از خورشید

تاریخ انتشار: ۱۷ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۶۶۳۵۳

آفتاب‌‌نیوز :

مشاهدهای نجومی جدید به ما این امکان را می‌دهند که خورشید را به شکلی بی‌سابقه و بدون این‌که چشم‌هایمان را اذیت کند، ببینیم.

به گزارش دیلی میل، اکنون بنیاد ملی علوم ایالات متحده، تصاویر جدیدی از تلسکوپ خورشیدی "اینوی" (Inouye) به مناسبت یک سالگی افتتاح آن منتشر کرده است. این تصاویر، نخستین تصاویر نزدیکی هستند که این تلسکوپ از "کروموسفر" یا فام‌سپهر خورشید - لایه‌ای از جو این ستاره است که در زیر تاج خورشیدی قرار دارد - گرفته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فام‌سپهر، لایه گازی نازکی از هواسپهر (اتمسفر) خورشید یا هر ستاره دیگر، به بلندای تقریباً ۲ هزار کیلومتر است که در بالای سطح مرئی یا فوتوسفر (فرتورسپهر) قرار دارد.

این تصاویر مسحورکننده، سطح خورشید را با جزئیاتی باورنکردنی نشان می‌دهد که با وضوح ۱۸ کیلومتر ثبت شده‌اند.

خورشیدی اینوی با نام کامل "دانیل ک. اینوی "(Daniel K. Inouye) یا DKIST یک مرکز علمی برای مطالعه و بررسی خورشید در رصدخانه هالیکالا در جزیره مائویی هاوایی است. این تلسکوپ تا سال ۲۰۱۳ به عنوان تلسکوپ خورشیدی پیشرفته فناوری (ATST) شناخته شده بود و از آن زمان به بعد به نام "دانیل ک اینوی"، سناتور ایالات متحده در هاوایی نام‌گذاری شد.

این تلسکوپ، بزرگترین تلسکوپ خورشیدی جهان با دیافراگم ۴ متری است. تصویرهای آزمایشی این تلسکوپ در ژانویه سال ۲۰۲۰ منتشر شد. هزینه‌های DKIST توسط بنیاد ملی علوم آمریکا تأمین و توسط رصدخانه ملی خورشیدی اداره می‌شود. این تلسکوپ، کانون همکاری مؤسسات تحقیقاتی متعددی است.

تلسکوپ DKIST می‌تواند خورشید را در طول موج‌های مرئی تا فروسرخ نزدیک به قابل رویت، مشاهده کند و دارای یک آینه اصلی ۴٫۲۴ متری است که دیافراگم ۴ متری روشن و بدون مانع را ارائه می‌دهد.

تصاویر جدید این تلسکوپ، توده‌های آتشین کروموسفر خورشید را با جزئیاتی چشمگیر نشان می‌دهند. رشته‌های درخشان شبیه به مو در تصویر اول، در واقع پلاسمای آتشینی هستند که به تاج خورشید یعنی بیرونی‌ترین بخش جو آن جاری می‌شوند.

به شکلی باورنکردنی، هر یک از تصاویر منتشر شده توسط بنیاد ملی علوم آمریکا، حدود ۸۲ هزار و ۵۰۰ کیلومتر عرض دارند، به این معنی که کمتر از ۱۰ درصد از قطر کل خورشید را نشان می‌دهند.

تصویر دوم نیز گرانول‌های خورشیدی را نشان می‌دهد که حاصل جریان‌های همرفتی پلاسما در ناحیه همرفتی خورشید، درست زیر فوتوسفر که پایین‌ترین لایه جو خورشید است، هستند. هر گرانول در این تصویر حدود ۱۶۰۰ کیلومتر عرض دارد. این تصویر همچنین شامل یک تصویر ضمیمه شده از زمین است تا بزرگی این گرانول‌ها را نشان دهد.

گرانول‌های خورشیدی در نورسپهر (فوتوسفر) خورشید در اثر جریان‌های همرفت (ستون‌های حرارتی، سلول‌های بنارد) پلاسما در ناحیهٔ همرفت خورشید ایجاد می‌شوند. ظاهر دانه‌دانه‌ایِ فتوسفر خورشیدی (چهره خورشید) توسط سطح بالایی این سلول‌های همرفت تولید می‌شود و گرانول نامیده می‌شود.

تلسکوپ خورشیدی اینوی به ما این امکان را داده است که با جزئیات بیشتری نسبت به قبل به خورشید نگاه کنیم.

"ستورامان پانچاناتان"، مدیر بنیاد ملی علوم آمریکا توضیح داد: تلسکوپ خورشیدی اینوی، قدرتمندترین تلسکوپ خورشیدی جهان است که روش کاوش و درک ما از خورشید را برای همیشه تغییر خواهد داد. بینش‌های آن، نحوه پیش‌بینی و آمادگی کشور ما و سیاره زمین را برای رویدادهایی مانند طوفان‌های خورشیدی تغییر خواهد داد.

در واقع ما در حال حاضر در فعال‌ترین بخش از چرخه منظم ۱۱ ساله فعالیت خورشید هستیم و کارشناسان این نگرانی را مطرح کرده‌اند که طوفان‌های خورشیدی می‌توانند باعث قطعی‌های عظیم در تکنولوژی‌ها و دنیای متکی به اینترنت ما شوند. این نگرانی‌ها همه دلیل ساخت و توسعه پروژه‌هایی مانند "اینوی"، کاوشگر :سولار اوربیتر" آژانس فضایی اروپا و کاوشگر خورشیدی "پارکر" ناسا هستند.

این تلسکوپ خورشیدی روی آتشفشان "مائوی" (Maui) در هاوایی ساخته شده است. ساخت و ساز آن با مقاومت‌هایی از سوی مردم بومی هاوایی روبرو شد که این مکان را از نظر معنوی و فرهنگی نقطه مهمی می‌دانند.

"مت مانتین"، رئیس انجمن دانشگاه‌ها برای تحقیقات در نجوم، در مراسم بزرگداشت یک سالگی افتتاحیه این تلسکوپ گفت: با بزرگترین تلسکوپ خورشیدی جهان، عصر جدیدی از فیزیک خورشیدی آغاز می‌شود و ما از همه کسانی که این تسهیلات قابل توجه را ممکن ساخته‌اند، سپاسگزاریم.

منبع: خبرگزاری ایسنا

منبع: آفتاب

کلیدواژه: خورشید تلسکوپ خورشیدی تلسکوپ خورشیدی بنیاد ملی علوم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۶۶۳۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ساخت یک شعله سه بعدی از سیاهچاله با استفاده هوش مصنوعی

دانشمندان از هوش مصنوعی برای ساخت مدلی سه بعدی از انفجار انرژی یا شعله استفاده کردند که در اطراف سیاهچاله مرکزی در کهکشان راه شیری "Sagittarius" (Sgr A*) رخ داده است. 

این نمونه سه بعدی می‌تواند به دانشمندان در توسعه تصویری واضح‌تر از محیط متلاطمی که به طور کلی در اطراف سیاهچاله‌ها شکل می‌گیرد، کمک کند.

ماده‌ای که به دور Sagittarius A* می‌چرخد در ساختاری مسطح به نام «دیسک برافزایشی» قرار دارد که می‌تواند به صورت دوره‌ای مشتعل شود.

این شعله‌ها در طیف وسیعی از طول‌موج‌های نور، از پرتو‌های ایکس پرانرژی گرفته تا امواج مادون قرمز و رادیویی کم‌انرژی رخ می‌دهند.

شبیه‌سازی‌های ابررایانه‌ای نشان می‌دهد که شعله‌ای که توسط آرایه میلی‌متری/زیر میلی‌متری آتاکاما (ALMA) در ۱۱ آوریل ۲۰۱۷ مشاهده شد، از دو نقطه روشن از مواد متراکم در قرص برافزایشی Sagittarius A*، که هر دو رو به زمین هستند، سرچشمه می‌گیرد.

این نقاط روشن به دور سیاهچاله‌ای عظیم می‌چرخند که جرم آن حدود ۴.۲ میلیون برابر جرم خورشید است، در حالی که حدود نیمی از فاصله زمین و خورشید که حدود ۴۷ میلیون مایل (۷۵ میلیون کیلومتر) است از هم جدا شده است.

بازسازی این شعله‌های سه‌بعدی از داده‌های رصدی آسان نیست، به گونه‌ای که این تیم به رهبری آویاد لویس، دانسمند موسسه تکنولوژی کالیفرنیا، یک تکنیک تصویربرداری جدید به نام «توموگرافی قطبی مداری» را پیشنهاد کردند. این روش هیچ تفاوتی با توموگرافی کامپیوتری پزشکی یا سی تی اسکن که در بیمارستان‌های سراسر جهان انجام می‌شود ندارد.

قوس A* در قلب کهکشان راه شیری قرار دارد و آن را به نزدیکترین سیاهچاله ابرپرجرم و کاندیدای اصلی برای مطالعه چنین شعله‌هایی تبدیل می‌کند.

دانشمندان برای دستیابی به نتایج خود، به فیزیک از نظریه گرانش و نسبیت عام آلبرت انیشتین در سال ۱۹۱۵ نگاه کردند، سپس آن مفاهیم را در مورد سیاهچاله‌های عظیم الجثه در یک شبکه عصبی به کار برده و برای ایجاد مدل Sgr A* استفاده کردند.

منبع: الیوم السابع

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم